İçeriğe atla 
Düztabanlık Nedir?
Düztabanlık olarak da bilinen düztabanlık; ayağın kemik ve eklem dokularını düzen içinde tutan bağ, tendon ve kas yapılarının zayıflamasına neden olan çeşitli etkenlere bağlı olarak kemerin kaybı ve düzleşmesi olarak tanımlanabilir. belirli bir eğrilikte. Bu, özellikle ayakta dururken veya hareket ederken şiddetli ağrıya ve düz kemik dokusunun aşınmasına neden olur. Uzun süreli düztabanlık nedeniyle spor yaparken ayağın yapısında zedelenmeler ve hasarlar olabilir. Tüm bu durumlardan dolayı düztabanlık gelişmeden önlem almak ve bu rahatsızlık oluştuktan sonra ayakları mümkün olduğunca korumak hayati önem taşır.
Düztabanlık Türleri Nelerdir?
Düztabanlık sorunlarına çeşitli mekanizmalar ve hastalıklar neden olabileceğinden, durum belirli alt tiplere ayrılır. Düztabanlık türleri ve bu sorunun ortaya çıktığı diğer rahatsızlıklar şunlardır: Esnek düztabanlık: Esnek düztabanlık en sık görülen alt tipidir; ayak yerden kaldırıldığında gerekli kavise dikkat edilir; yere basıldığında, ayak tabanının tüm yüzeyi yer dokunuşuyla buluşur. Esnek düztabanlık genellikle çocukluk çağında gelişir ve ağrı yapmaz Sıkı Aşil tendonu: Aşil tendonu topuk bölgesini baldır kaslarına bağlayan özel bir bağ dokusudur. Aşil tendonu normalden daha gergin ve serttir, yürüme sırasında kalkaneusun erken öne çıkmasına ve arkın düzleşmesine neden olur. Bu da yürürken topuk ağrısına neden olabilir. • Çeşitli sağlık sorunları nedeniyle bu tendon ve kemerin zayıflaması ve hasar görmesi durumunda düztabanlık meydana gelebilir. Bu durum ayağın iç kısmında ve tendonun geçtiği topuk bölgesinde de ağrıya neden olabilir. Bu bozukluk, yetişkinlikte düztabanlığın yaygın nedenlerinden biridir. Mekanizmasına ve altta yatan nedene bağlı olarak düztabanlık tek ayakta ortaya çıkabileceği gibi her iki ayağı da etkileyebilir.
Düztabanlık Nedenleri Nelerdir?
Düz ayaklar genellikle deforme kemerlerle ilişkilendirilir. Bu eğriliklerin devamlılığını sağlayan kas ve tendonların zayıf olması eğriliklerin ve düztabanlığın oluşmasına neden olabilir. Bu anlamda bebeklerde ve küçük çocuklarda düztabanlık fizyolojik olarak normaldir çünkü ayaklardaki kaslar ve bağlar henüz yeterince güçlü değildir.
Kasların ve tendonların güçlenmesi ve yaşın ilerlemesi ile birlikte kemerler ortaya çıkar ve düztabanlık ayrıca ayak dokusu gelişim bozukluklarına veya çeşitli kas-iskelet sistemi hastalıklarına dönüşebilir. Düztabanlık için risk faktörü olarak kabul edilen durumlar aşağıdakileri içerir: Çocuklukta ayak eklemlerinin ve kemiklerinin bozulmuş gelişimi, ayak kemerinin gelişimini önleyen kemik ve eklemlerin anormal bağlanmasına yol açabilir. Düztabanlık, ayaktaki kaslar iltihaplandığında, hasar gördüğünde veya zayıfladığında ve tendonlardaki gerginlik ayarlanamadığında ayakları travmaya açık hale getirdiğinde ortaya çıkar.
Aynı şekilde, baldır kaslarındaki bir bozukluk, ayağın kemerini oluşturan tendonların dejenerasyonuna yol açabilir. Ayak kemiğinin kırılması veya çıkması; bu bölgede anatomik olarak dejenerasyona neden olur ve düztabanlık sorunlarına neden olur. İltihaplı eklem romatizması gibi hastalıklar başta olmak üzere vücuttaki eklemlerde meydana gelen çeşitli hastalıklar ayak eklemlerinin dejenerasyonuna ve düztabanlığa neden olabilir.
Ayak kemerinin dejenerasyonu nedeniyle düztabanlık görülebilir. Diyabet, ayaklardaki kaslarda sinir aşınmasına ve kas-iskelet sistemi elemanlarının zayıflamasına neden olduğu için düztabanlık riskini artıran bir faktördür. Yaşlandıkça kaslar ve tendonlar zayıflamaya başlar ve vücut düztabanlığa daha yatkın hale gelir. Obezitede olduğu gibi kilo alımı da düztabanlık olasılığını artırır; sinir sistemini etkileyen sorunlar, özellikle periferik sinirlere zarar veren çeşitli hastalıklar; kas güçsüzlüğü ve güçsüzlüğüne neden olabilir ve düztabanlık sorunlarına yol açabilir.
Aynı şekilde ayakta his kaybı ile sonuçlanan durumlarda ayak dış travmalara karşı hassas hale gelir ve kas-iskelet elemanlarının hasar görmesi nedeniyle düztabanlık ortaya çıkabilir. Düztabanlık, ayaklara çeşitli fiziksel travmalardan kaynaklanan hasar görmüş dokuların sonucu olabilir.
Düztabanlık Belirtileri Nelerdir?
Düztabanlık genellikle herhangi bir semptom göstermez ve insanlar problemin farkına varmadan uzun süre semptomsuz yaşayabilirler. Bununla birlikte, ayağın kemeri dejenere oldukça, kas-iskelet sistemi dokuları hasara açık hale gelir. Bunun sonucunda hastalar çeşitli şikayetler yaşayabilirler. Düztabanlığın yaygın semptomları şunları içerir:
Ayak tabanı ve topukta ağrı
Ayak tabanında şişlik ve ödem
Ayak hareketlerinin kısıtlanması
Ayakta kızarıklık
Ayaklarda uyuşma hissi veya hissizlik
Bacak ve uyluğa yayılan ağrı
Yürümeye bağlı çabuk yorulma
Düztabanlık Nasıl Tedavi Edilir?
Düztabanlığın birincil nedeni kemerin dejenerasyonu ve ilişkili dokuların hasar görmesi olduğundan, tedavinin birincil amacı ayağı desteklemek ve dokuları korumaktır. Bu durumda genellikle ortez takılması ve ayakkabı eklerinin kullanılması önerilir.
Aynı zamanda düztabanlık için özel olarak üretilmiş ayakkabıları tercih etmek en doğrusudur.Düztabanlık belirtilerinin ortaya çıkmaması için günlük hayatta çeşitli önlemler alınabilir. Bu anlamda kilo vererek ideal kilonuza ulaşmak, yeterli, sağlıklı, dengeli beslenme ve düzenli egzersiz ile ayak kaslarınızı güçlendirmek atılabilecek adımlardır. Ayrıca düztaban hastaların uzun süre ayakta durmamaları ve yorucu egzersizlerden kaçınmaları gerekir.
Ayak ağrısını ve iltihabını gidermek için çeşitli ilaç tedavileri uygulanabilir. Bu durumda ağrı kesiciler, iltihap giderici ilaçlar ve ayağa sürülebilecek jel veya merhemler tercih edilebilir. Şeker hastalığı ve eklem romatizması gibi hastalıklara bağlı olarak düztabanlık sorununuz varsa bu hastalıklara yönelik bir tedavi planı geliştirilmelidir.Medikal tedavi ve diğer yöntemler sorunu çözmezse ameliyat son adım olabilir. Bu doğrultuda ayaktaki hasarlı dokuyu tamir ederken ayağın kemerini ayarlamak için ameliyat yapılabilir.
Aşil tendonunun neden olduğu düz ayaklarda, Aşil tendonunun uzunluğu ayarlanarak semptomlar hafifletilebilir veya tamamen ortadan kaldırılabilir. Ayak desteğine ve yaşam tarzı değişikliklerine yanıt vermeyen ve şiddetli semptomları devam eden hastalarda cerrahi tercih edilen tedavi yöntemidir.
